Mazlumun duâsı

Namaz kişinin sığınağı, sıkıntıda olanların, en büyük yardımcısıdır. Çok

önceleri, Horasan ilinin çok âdil bir valisi vardı. Adı, Abdullah bin Tahir. Bu valinin

jandarmaları birgün bir kaç hırsız yakalamış, vâliye bildirmişlerdi... Getirilirken

hırsızlardan birisi kaçtı. Hadisenin olduğu sırada Hiratlı bir demirci de Nişabur'a

gitmişti. Bir zaman sonra evine dönerken, yolu Horasan'dan geçiyordu... Kaçan

hırsız olduğunu zannederek, yakaladılar bunu. Diğer hırsızlarla valinin huzuruna

çıkardılar... Vâli:

- Hepsini hapsedin! dedi.

Bu suçu olmayan demirci, hapishanede, abdest alıp, namaz kıldı. Ellerini

uzatıp:

"Yâ Rabbî! Bir suçum olmadığını ancak sen biliyorsun. Beni bu zindandan

ancak sen kurtarırsın!" diye duâ etti.

Bu mazlum demirci böyle yalvarırken, vali evinde uyuyordu. Uyurken dört

kuvvetli kimsenin gelip, tahtını ters çevirecekleri zaman uyandı uykudan. Bu

rü'yadan çok korktu. Hemen kalkıp, abdest aldı. Namaz kıldı iki rek'at. Tevbe

istiğfar etip, tekrar uyudu. Tekrar o dört kimsenin tahtını yıkmak üzere olduğunu

gördü ve uyandı. Kendisinde bir mazlumun âhı olduğunu anladı. Gündüz ki

hırsızlar hatırına geldi. Acaba içlerinde suçsuz olanlar mı var?

Vâli hemen hapishane müdürünü çağırtıp sordu:

- Acaba bu gece hapishanede mazlum birisi kalmış mı?

Müdür dedi ki:

- Bunu bilemem efendim. Yalnız biri namaz kılıyor, çok duâ ediyor.

Gözyaşları döküyor.

- Hemen o adamı buraya getiriniz!

Demirciyi vâlinin huzuruna getirdiler. Vâli hâlini sorup, durumu anladı. Ve

dedi ki:

- Sizden özür diliyorum. Hakkını helâl et ve şu bin gümüş hediyemi kabûl et.

Ayrıca herhangi bir arzun olunca bana gel!

Demirci cevaben ne dedi biliyor musunuz?

- Ben hakkımı helâl ettim... Verdiğiniz hediyeyi de kabûl ettim. Fakat, işimi

dileğimi senden istemeğe gelemem.

- Niçin gelemezsiniz?

- Çünkü benim gibi  bir fakir için senin gibi bir sultanın tahtını birkaç defa

tersine çeviren sahibimi bırakıp da, dileklerimi başkasına söylemek kulluğa yakışır

mı hiç? Namazlardan sonra ettiğim duâlarla beni nice sıkıntılardan kurtardı. Nice

muradıma kavuşturdu. Nasıl olur da başkasına sığınırım. Rabbim, nihâyeti

olmayan rahmet hazinesinin kapısın açmış, sonsuz ihsân sofrasını herkese açmış

iken, başkasına nasıl giderim? Kim istedi de vermedi? Kim geldi de boş döndü?

İstemesini bilmezsen, alamazsın. Huzûruna edeple çıkmazsan rahmetine

kavuşamazsın...

Tabiî ki, namazın insanı sıkıntıdan kurtarması için şartlarına uygun ve cenab-

ı Hakka tam bir tevekkül içinde kılınması şarttır. Allaha tam bir teslimiyet sağınma

şeklinde kılınmalıdır. Gerçekten, insan sıkıntıya düştüğünde hemen abdest almalı,

namaz kılmalı. Kur'ân-ı kerîm okumalıdır. Tecrübeyle sabittir, böyle yapanların çok

kerre, sıkıntılarının hafiflediği görülmüştür. Fakat, kılınan namazın şartlarına uygun

olması lâzım.