Mazlumun duâsı

Namaz kişinin sığınağı, sıkıntıda olanların, en büyük
yardımcısıdır. Çok

önceleri, Horasan ilinin çok âdil bir valisi vardı.
Adı, Abdullah bin Tahir. Bu valinin

jandarmaları birgün bir kaç hırsız yakalamış, vâliye
bildirmişlerdi... Getirilirken

hırsızlardan birisi kaçtı. Hadisenin olduğu sırada
Hiratlı bir demirci de Nişabur'a

gitmişti. Bir zaman sonra evine
dönerken, yolu Horasan'dan geçiyordu... Kaçan

hırsız olduğunu zannederek, yakaladılar bunu. Diğer
hırsızlarla valinin huzuruna

çıkardılar... Vâli:

- Hepsini hapsedin! dedi.

Bu suçu olmayan demirci, hapishanede, abdest alıp,
namaz kıldı. Ellerini

uzatıp:

"Yâ Rabbî! Bir suçum olmadığını ancak sen biliyorsun.
Beni bu zindandan

ancak sen kurtarırsın!" diye duâ etti.

Bu mazlum demirci böyle yalvarırken, vali evinde
uyuyordu. Uyurken dört

kuvvetli kimsenin gelip, tahtını ters çevirecekleri
zaman uyandı uykudan. Bu

rü'yadan çok korktu. Hemen kalkıp, abdest aldı. Namaz
kıldı iki rek'at. Tevbe

istiğfar etip, tekrar uyudu. Tekrar o dört kimsenin
tahtını yıkmak üzere olduğunu

gördü ve uyandı. Kendisinde bir mazlumun âhı olduğunu
anladı. Gündüz ki

hırsızlar hatırına geldi. Acaba içlerinde suçsuz
olanlar mı var?

Vâli hemen hapishane müdürünü çağırtıp sordu:

- Acaba bu gece hapishanede mazlum birisi kalmış mı?

Müdür dedi ki:

- Bunu bilemem efendim. Yalnız biri namaz kılıyor, çok
duâ ediyor.

Gözyaşları döküyor.

- Hemen o adamı buraya getiriniz!

Demirciyi vâlinin huzuruna getirdiler. Vâli hâlini
sorup, durumu anladı. Ve

dedi ki:

- Sizden özür diliyorum. Hakkını helâl et ve şu bin
gümüş hediyemi kabûl et.

Ayrıca herhangi bir arzun olunca bana gel!

Demirci cevaben ne dedi biliyor musunuz?

- Ben hakkımı helâl ettim... Verdiğiniz hediyeyi de
kabûl ettim. Fakat, işimi

dileğimi senden istemeğe gelemem.

- Niçin gelemezsiniz?

- Çünkü benim gibi  bir fakir için senin gibi bir
sultanın tahtını birkaç defa

tersine çeviren sahibimi bırakıp da, dileklerimi
başkasına söylemek kulluğa yakışır

mı hiç? Namazlardan sonra ettiğim duâlarla beni nice
sıkıntılardan kurtardı. Nice

muradıma kavuşturdu. Nasıl olur da başkasına
sığınırım. Rabbim, nihâyeti

olmayan rahmet hazinesinin kapısın
açmış, sonsuz ihsân sofrasını herkese açmış

iken, başkasına nasıl giderim? Kim istedi de vermedi?
Kim geldi de boş döndü?

İstemesini bilmezsen, alamazsın. Huzûruna edeple
çıkmazsan rahmetine

kavuşamazsın...

Tabiî ki, namazın insanı sıkıntıdan kurtarması için
şartlarına uygun ve cenab-

ı Hakka tam bir tevekkül içinde kılınması şarttır.
Allaha tam bir teslimiyet sağınma

şeklinde kılınmalıdır. Gerçekten, insan sıkıntıya
düştüğünde hemen abdest almalı,

namaz kılmalı. Kur'ân-ı kerîm okumalıdır. Tecrübeyle
sabittir, böyle yapanların çok

kerre, sıkıntılarının hafiflediği görülmüştür. Fakat,
kılınan namazın şartlarına uygun

olması lâzım.